Maak kennis met de unit-heads van de studentenresidentie Keizersberg
In deze editie: Tibo van de westvleugel
De studentenresidentie van Keizersberg bestaat uit 5 gangen: drie in de westvleugel, één in de zuid- en één in de oostvleugel. In elke gang wonen tussen de 14 en 24 studenten. Ze hebben elk een eigen kamer maar delen het sanitair en de keuken. Daar kunnen ze hun potje koken, elkaar ontmoeten of activiteiten organiseren. Om het samenleven gesmeerd te laten verlopen zijn er per gang 2 unit-heads: twee studenten die het sociale leven op de gang in de gaten houden, koesteren, verzorgen en activeren. In de westvleugel zijn dat Wout en Arthur (W1), Marthe en Marvin (W2), en Kyrill en Tibo (W3). Yossarian en Laure zijn de verantwoordelijken in de zuidvleugel; en Heline en Michelle nemen de functie van gangverantwoordelijke op aan de oostkant van de abdij. Heline en Michelle leerden jullie in een vorige editie al kennen. Vandaag stellen we Tibo aan je voor.
Een opgewekte duivel-doet-al
‘Ik ben Tibo, 18 jaar en ben afkomstig uit Wechelderzande in de Antwerpse Kempen’, stelt Tibo zichzelf voor. ‘Niet bij deur – ik ben met het openbaar vervoer twee uur onderweg om in Leuven te geraken. Ik studeer Mondzorg aan de UCLL op Gasthuisberg en zit voor het eerste jaar op kot hier in Keizersberg. En dat valt reuzegoed mee’, zegt Tibo.
‘Ik ben, zo zou je kunnen zeggen, nogal druk bezet. Ik studeer dus eerst en vooral Mondzorg. Ik was aanvankelijk niet van plan om iets met de mond te doen, maar iemand die ik kende heeft me er warm voor gemaakt. Mondzorg is een nieuwe opleiding, je wordt opgeleid tot mondhygiënist. Het is nog een jong beroep hier in België en voor velen nog ongekend. Je mag allerhande handelingen zelfstandig stellen, maar je mag natuurlijk niet zoveel als een echte tandarts. Maar tegelijk denk ik dat ik nu deze opleiding toch best afmaak en eventueel nadien Tandheelkunde ga proberen. Nu tandheelkunde studeren, zou me, met al mijn andere activiteiten, niet lukken, denk ik. Want ik ben dus nog wel met andere zaken bezig dan alleen studeren.
Naast mijn studies doe ik op topsportniveau aan atletiek. Ik ben tienkamper – niet zonder succes, als ik dat in alle bescheidenheid mag zeggen. Ik ben al meermaals provinciaal kampioen van Antwerpen geworden en heb al verschillende top 10 plaatsen behaald op Vlaams en Belgisch kampioenschappen. Onlangs ben ik er ook in geslaagd om onder de limiet te kunnen duiken voor het Europees kampioenschap 10 km hier in Leuven. Dat was een mooi moment, vooral als tienkamper. Hierdoor is mijn voorbereiding op het zomerseizoen een beetje verwaarloost geraakt, omdat ik nu even moet focussen op het hardlopen. Hoewel ik topsporter ben, studeer ik toch zonder topsportstatuut. Mensen hebben me al aangeraden om dat statuut aan te vragen, maar ik weet niet of dat zo’n voordeel zou hebben. Het zou mij toelaten om bijvoorbeeld lessen te skippen, maar eigenlijk wil ik dat niet. Ik ga immers het liefst naar alle lessen. Ik ben heel gedreven en gedisciplineerd bezig met mijn sport. Ik train vooral in Herentals, maar kan gelukkig ook gebruik maken van de sportfaciliteiten van KU Leuven. Hier train ik bijvoorbeeld mee met het Universitair polsstokteam op maandag en dinsdag.
Daarnaast ben ik bij de scouts en geef ik leiding aan de welpjes – kinderen van het 3de en 4de leerjaar. Ik doe dat geweldig graag! Ik ben een scout in hart en nieren! Mijn totemnaam is montere slangehalsvogel. Een slangehalsvogel is blijkbaar een atletisch, behulpzaam, snel en behendig dier. De bijnaam monter kreeg ik omdat ik een opgewekte en blije kerel ben die van elke dag kan genieten. Ik herken me er wel in. Mijn leidersnaam is Bagheera. Ik ravot heel graag met die klein mannen, maar ik merk wel dat de huidige generatie kinderen anders is dan de onze. Om het eenvoudig uit te drukken: ze kunnen tegen minder tegen en ze luisteren minder goed. Dat maakt het leiding geven vermoeiend, maar het plezier dat ik er uit haal, weegt daar nog altijd tegen op.
Tenslotte ben ik ook nog DJ. Dat is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby. Ik draaide eens ter vervanging van iemand die forfait gegeven had. Dat beviel het publiek blijkbaar zo goed dat ik opnieuw gevraagd werd. En zo ben ik in dat wereldje terecht gekomen en spendeer ik ettelijke weekendavonden aan dat soort entertainment. Zelf uitgaan lukt me met al mijn activiteiten niet direct meer’, lacht Tibo.
Ook geëngageerd op Keizersberg
‘Ik ben op Keizersberg terecht gekomen via mijn moeder’, gaat Tibo verder. ‘Zij had het internet zitten afstruinen op zoek naar koten en was Keizersberg op het spoor gekomen. Omdat je hier ook echt een kamer kon bezoeken, heeft me naar Keizersberg gebracht. En ik was eigenlijk direct verkocht: een prachtige abdij die mooi gerenoveerd is – ik heb speciaal voor de 3de verdieping van de westvleugel gekozen omdat ik de zolderkamers zo gezellig vind. Er is ook een goed georganiseerde keuken. Ik vond het meteen geweldig! Ik heb toen ook al met enkele studenten kennis gemaakt en ook dat viel mij allemaal reuzegoed mee. Ik heb toen een uitgebreide motivatie naar Tristan geschreven want ik wou kost wat kost een kamer op Keizersberg hebben. En kijk, het is me gelukt.’
‘De functie van unit-head vraagt eigenlijk niet zoveel inspanning’, vertelt Tibo nog. ‘Het leek me wel leuk om activiteiten te organiseren voor mijn medekotgenoten en dus ben ik op vraag van Kyrill, mijn medegangverantwoordelijke, voor die functie gegaan. Wij zijn verantwoordelijke voor het sociale leven,’, gaat Tibo verder. ‘Op onze gang houden we bijvoorbeeld kotmaaltijden: enkele mensen die zich engageren om voor de anderen te koken en dan eten we gezamenlijk. Het is blijkbaar een traditie van vorig academiejaar, en die wilden we graag verder zetten. Aanvankelijk heb ik wat geaarzeld om de functie op mij te nemen, maar toen ik hoorde dat Wout, een schoolvriend van mij, op de 1ste verdieping unit-head was, dacht ik: dan kan ik niet achterblijven. De mannen van de Kempen moeten zich laten horen. En zo ben ik dus gangverantwoordelijke geworden. En ook dat bevalt me best’, besluit Tibo.